در گاوهای شیری با تولید بالا، تامین انرژی قابل هضم کافی ضروری است. یک استراتژی برای رفع این نیاز، تهیه نشاسته قابل تخمیر از غلات یا سیلوی غلات مانند ذرت، جو یا گندم است. متأسفانه، نشاسته اضافی خطر اسیدوز شکمبه را افزایش می دهد. مدلهای چالش اسیدوز شکمبه با استفاده از جیره های پر دانه، بهویژه با گندم و جو، نشان دادهاند که تغییر ناگهانی در غلظت نشاسته یا قابلیت هضم منجر به شکسته شدن سد اپیتلیال شکمبه میشود. در نتیجه، افزایش لیپوپلی ساکارید در گردش (یک نشانگر انتقال باکتری) و پروتئین های فاز حاد (APP) مشاهده شده است.