از سال ۱۳۹۰ تا الان ۴ پروژه پژوهشی کاربردی از طریق دفتر ارتباط با صنعت دانشگاه فردوسی مشهد برای شرکت پترو طرح پارس انجام دادیم. در این آزمایشها نمونههای جوش شیرین خط تولید واحد چناران برای تعیین محلولیت، pH اولیه، ظرفیت بافری، شاخص ظرفیت بافری، پتانسیل تعویض کاتیونی و تاثیر آن بر تخمیر پذیری شکمبهای و تولید پروتئین میکروبی در مقایسه با جوش شیرین مرک آلمان (با درجه آزمایشگاهی) مورد بررسی قرار گرفت. نتایجی که تاکنون گزارش شده است بیانگر درجه بالای جوش شیرین شرکت پترو طرح پارس در مقایسه با جوش شیرین مرک است. به لحاظ قدرت بافری و شاخص ارزش بافری تفاوت معنا داری بین جوش شیرین مرک و جوش شیرین پترو پارس مشاهده نشد.
مهمترین ویژگی جوش شیرین پتروطرح پارس زمانی مشاهده شد که در آزمایشات ارزش اسیدزایی شکمبهای این جوش شیرین با جیرههای غنی از نشاسته مورد استفاده قرار گرفت. استفاده از این مکمل باعث شد که ارزش اسیدزایی شکمبهای به میزان ۲۰-۱۵ درصد کاهش یابد. تاثیر استفاده از جوش شیرین بر ویژگیهای تخمیری جیرههای غنی از نشاسته (جو و ذرت) و تولید پروتئین میکروبی به گونهای است که میتواند شرایط متوازن از نظر pH مایع شکمبه، تولید اسیدهای چرب فرار و متان را در مقایسه با جوش شیرین مرک مهیا نماید. اخیراً آزمایشی بر مبنای استفاده از جوش شیرین پترو طرح پارس در جیرههای متفاوت به لحاظ نسبت کنسانتره به علوفه انجام دادیم، که در این آزمایش پروتئین قابل استفاده در روده باریک گاوهای شیرده مورد توجه قرار گرفت. نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از جوش شیرین پترو طرح پارس در جیرههایی با نسبت بالای مواد متراکم و نوع دانه متفاوت از نظر جو و ذرت اثر مفید بر استفاده از پروتئین در روده باریک دارد. عمده آزمایشاتی که ما انجام دادیم و مقایسه آن با جوش شیرین مرک بیانگر ارزش واقعی این ترکیب است.
اگر چه هنوز نیاز به انجام آزمایشات بیشتر بویژه در شرایط متفاوت علوفهای و دانهای مورد نیاز میباشد.