اثرات اکستروژن جیره بر تخمیر شکمبه، قابلیت هضم مواد مغذی، عملکرد و ترکیب شیر گاوهای شیری: متاآنالیز

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات تغذیه خوراک اکسترود شده و اکسترود نشده بر عملکرد، ترکیب شیر، قابلیت هضم و تخمیر شکمبه ای گاوهای شیری از طریق متاآنالیز انجام شده است. پایگاه داده از 53 مطالعه در Scopus و PubMed گردآوری شده و داده ها با استفاده از مدل اثرات تصادفی در نرم افزار OpenMEE مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین خوراک اکسترود شده به عنوان گروه آزمایش و بقیه به عنوان گروه کنترل قرار گرفتند و سوگیری انتشار در پارامتر اصلی عملکرد تولید شیر، توسط نمودار قیفی ارزیابی شد.

نتایج نشان داد که خوراک اکسترود شده باعث افزایش تولید شیر، قابلیت هضم ماده خشک و پروتئین خام، تولید اسید بوتیرات و والرات می شود (0.05>p). در همین حال، خوراک اکسترود شده به طور معنی‌داری غلظت چربی و پروتئین شیر را کاهش داد (0.05>p). همچنین ایزو بوتیرات و ایزووالرات در تغذیه اکسترود نشده به طور معنی داری بیشتر از خوراک اکسترود شده بود (0.05>p). از متاآنالیز به این نتیجه رسیدیم که خوراک اکسترود شده به طور موثری تولید شیر و غلظت لاکتوز شیر، قابلیت هضم پروتئین و ماده خشک را بهبود می بخشد، اما غلظت چربی و پروتئین شیر را بهبود نمی بخشد.

تحقیقات فعلی نشان داد که اکستروژن غلات بر تولید شیر و هضم گاوهای شیری تأثیر می گذارد. از نظر ترکیب شیر، اکستروژن می تواند غلظت لاکتوز را افزایش دهد، اما غلظت چربی و پروتئین به طور قابل توجهی کمتر بود. خوراک اکسترود شده می تواند قابلیت هضم پروتئین و ماده خشک را افزایش دهد. تولید بوتیرات و والرات در خوراک اکستروژن افزایش یافت در حالی که ایزو بوتیرات و ایزووالرات در دانه‌های اکسترود نشده بیشتر بود.